فریب نخور

در آستانه جنگ دوم جهانی وزارت جنگ آمریکا فیلمی ۱۷ دقیقه ای به منظور هشدار و مبارزه علیه رشد و شیوع فاشیزم با عنوان « فریب نخور- Don’t be a sucker » تهیه کرد. هفتاد و چهار سال پیش!

به دنبال رخدادهای شارلوتسویل ویرجینیا که یک کشته و ۱۹ مصدوم به جای گذاشت، طی دور روز عنوان و ماجرای این فیلم بسیاری را متوجه شرایط فعلی آمریکا و آنچه هراس از ویژگی ماندگار فاشیسم است نموده. (نگاه کنید به اومبرتو اکو: فاشیسم ناب).  این فیلم تبلیغاتی / آموزشی با هدف ترسیم مشابهت های میان «ناسیونالیسم سفید» – باور گسترده  برتری نژاد سفید – در آمریکا و رشد «حزب نازی» آلمان، شخصیتی را مطرح می کند که از ربوده شدن «مشاغل» آمریکایی به وسیله آفریقایی تبار های آمریکا و مهاجرین خارجی شکوه و شکایت می کند.
بریده ای که روی اینترنت گذاشته شده این گونه آغاز می شود: مردی که روی یک صندوق چوبی ایستاده و خود را یک «آمریکایی آمریکایی» می خواند در برابر جمعی که ظاهرا فریفته سخنان او شده اند با حرارت بر ضد آنهایی حرف می زند که « مشاغل متعلق به او را از وی سلب کرده اند».
مردی که در کنار جوانی با کت و شلوار خاکستری ایستاده و لهجه ای اروپایی دارد می گوید «من این حرف ها را پیش تر هم شنیده ام، اما هرگز تصور نمی کردم در آمریکا هم آنها را بشنوم». مرد جوان تحت تاثیر خطابه «آمریکایی آمریکایی» است تا آن که وی نام «میسون» را در زمره گروهایی که باید آنان را بیرو راند (در اشاره به Free Mason) ذکر می کند، بهت زده می پرسد «من چه کرده ام؟» آمریکایی اروپایی تبار به او می گوید « می بینی چقدر فرق می کند؟» . زخم تبعیض و برتری جویی هنگامی سرباز می کند که بر خود ما شمول می یابد.

«در آلمان هم همین حرف ها را می شنیدم. می گفتم نازی ها مردمانی دیوانه و متعصبانی احمق اند. اما متاسفانه چنین نبود.  می دانستند که آن قدر توانا نیستند که بر کشوری متحد پیروز شوند. بنا بر این آلمان را به گروه های کوچک تر و پر نفاق تبدیل کردند و تعصب و تبعیض را به صورت سلاحی برای  برتری  خود به کار بردند.»
نگاه کنید به این فیلم هفتاد سال پیش و خود تشابهات آن با وقایع اخیر را لمس کنید.