لاله ها آینه ی خون سیاووشانند
آن فرو ریخته گل های پریشان در باد...
نامه به دبیر کل سازمان ملل متحد در اعتراض به حذف عربستان سعودی از فهرست نیروهای نظامی متهم به جنایات جنگی
سی ام ژوئن ۲۰۱۶
آقای بان کی- مون
دبیر کل سازمان ملل متحد
ما امضا کنندگان زیر، گروهی از استادان دانشگاه های اروپا و آمریکای شمالی، نگرانی عمیق خود را از آگاهی به این خبر اعلام می داریم که دولت عربستان سعودی شما را وادار کرده تا نیروی ائتلاف نظامی تحت رهبری آن کشور در یمن را از فهرست ارتش های متهم به ارتکاب جنایات جنگی حذف کنید. به گزارش نیویورک تایمز شما علنا به رسانه های خبری گفته اید که « در صورت عدم تسلیم به خواسته های سعودی، با تهدید قطع کمک های مالی آن کشور برای اجرای عملیات امدادی در سرزمین های فلسطینی، سودان جنوبی و سوریه» رو به رو بوده اید.
دفتر شما همچنین گزارشی در زمینه «نقض حقوق کودکان در مناطق جنگی و حملات مستقیم و مرگبار نیروهای ائتلاف به مدارس و بیمارستان ها تهیه کرده بوده است که پس از اعمال فشار گروه های لابی عربستان سعودی و برخی از متحدان غربی ثروتمند آن کشور، «نیروی نظامی» ائتلاف از این گزارش حذف شده است.
جناب دبیر کل بهت آور است که اعمال قدرت خصمانه و گستاخانه یک کشور بر نهاد جامعه ملل چگونه می تواند مانع از گزارش و ثبت تهاجمات به حقوق انسانی و جنایات جنگی آن شود.
در حقیقت طی یک سال این دومین بار است که دفتر شما به صورت علنی نام یک دولت را از صورت کشورهای مرتکب جنایات جنگی حذف می نماید. سال گذشته تحت فشار ایالات متحده و اسرائیل، نام اسرائیل را از فهرست مشابهی شامل دولت هایی که بی پروا و بی اعتنا به هرگونه پیامدی به مجروح نمودن و قتل عام کودکان می پردازند حذف کردید.
سازمان ملل نخستین و تنها نهاد بین المللی نیست که عربستان سعودی را متهم به ارتکاب جنایات ضد انسانی کرده است.
سازمان عفو بین الملل نیز گزارش داده است: «نیروهای نظامی تحت رهبری عربستان، با نقض قوانین بین المللی با حملات هوایی به مدارسی که همچنان مشغول کار بوده اند، مانع از ادامه تحصیل هزاران کودک یمنی شده اند.»
عفو بین الملل در تازه ترین مأموریت ارزیابی خود از شمال یمن «شواهدی از کاربرد بمب های خوشه ای ساخت آمریکا، بریتانیا و برزیل توسط نیروهای عربستان سعودی یافته است». پیمان ممنوعیت کاربرد تسلیحات خوشه ای به طور واضح استفاده از بمب های خوشه ای را نقض قوانین بین المللی می شمارد.
این چنین نقض فاحش حقوق انسانی ملتی که با پشتیبانی و تایید ایالات متحده و بریتانیا در تنگنای محاصره عربستان سعودی و شرکای آن قرار گرفته چیزی نیست جز تمسخر حاکمیت ملت ها، پیمان های بین المللی دفاع از حقوق بشر، حاکمیت قانون، و از همه مهم تر حاکمیت عقل و منطق .
اگر نه سازمان ملل، کدام نهاد بین المللی می تواند موظف به ثبت و گزارش تهاجمات جنایتکارانه باشد؟ چه قدرتی غیر از سازمان ملل می تواند عربستان سعودی و همدستان آن را مسؤول ارتکاب چنین جنایات جنگی شناسایی کند؟
ممانعت از ارائه کمک های انسانی به سازمان ملل متحد به منظور کسب امتیازات سیاسی توهین به منطق همکاری میان جوامع و ملت هاست و می بایست توسط تمامی جهان متمدن محکوم شود.
ما امضا کنندگان این نامه سازمان ملل را مسؤول ادامه افشا و گزارش تخلفات وحشیانه علیه امنیت و سلامت کودکان یمن توسط عربستان سعودی و هر کشور دیگر عضو در دیگر نقاط جهان می دانیم.
بدیهی است که رژیم سعودی به خوبی می داند چگونه از ثروت خود برای اعمال نفوذ در نهادهای ناکارآمد بین المللی نظیر سازمان ملل متحد بهره برداری کند. اما، از چشم انداز جامعه جهانی شواهد بسیاری در ارتکاب جنایات جنگی و نقض حقوق اساسی انسانی توسط این رژیم مشاهده می شود.
آقای مون، اعتراف آشکار شما در تن دادن به قدرت و ثروت عربستان سعودی مستحکم ترین رای در اثبات ناتوانی فزاینده سازمان ملل و بیرحمی های خیره سرانه عربستان است که به صورتی رسمی و بی مهابا به کشتار جمعی انسان ها و انبوهی از جنایات دیگر در کشور مستقل همسایه خود ادامه می دهد.
- خالد ابولفضل، دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
- ارواند آبرامیان، دانشگاه شهری نیویورک
- لیلا ابولغد، دانشگاه کلمبیا
- منیر ابراش، مرکز ملی پژوهش های علمی، پاریس
- ژنویو بدوشا، مرکز ملی پژوهش های علمی، پاریس
- پیتر باینارت، دانشگاه شهری نیویورک
- نائور بن یهویدا، دانشگاه کمبریج
- عیسی بلومی، دانشگاه استکهلم
- لورن بونه فوی، کالج علوم سیاسی پاریس
- فرانسوا بورگا، انستیتو پژوهش و آموزش جهان عرب و اسلام، پروونس، فرانسه
- رابرت بوروز، دانشگاه واشنگتن
- شیلا کارپاچیو، دانشگاه ریچموند
- استیون کاتن، دانشگاه هاروارد
- دان کانوی – لانگ، دانشگاه وبستر
- حمید دباشی، دانشگاه کلمبیا
- فرد دالمایر، دانشگاه نوتردام
- روشل دیویس، دانشگاه جرج تاون
- بلاندین دسترماو، مرکز ملی پژوهش های علمی، پاریس
- پل درش، دانشگاه آکسفورد
- کاوه احسانی، دانشگاه دپال
- ریچارد فالک، دانشگاه پرینستون
- مارک گازیوروفسکی، دانشگاه تولین
- مکگوایر گیبسون، دانشگاه شیکاگو
- مایکل گیلسنان، دانشگاه نیویورک
- آندره گینگریچ، آکادمی علوم اتریش
- علی قدسی، دانشگاه واترلو، کانادا
- احمد هادوی، دانشگاه نورت وسترن
- نجام حیدر، دانشگاه کلمبیا
- وائل حلاق، دانشگاه کلمبیا
- نادر هاشمی، دانشگاه دنور
- مری هگلند، دانشگاه سانتا کلارا
- ژولیت اونووال، مرکز ملی پژوهش های ملی، دانشگاه مارسی، پاریس
- اریک هوودن، انستیتو انسان شناسی اجتماعی، وین
- حسین کمالی، دانشگاه کلمبیا
- محسن کدیور، دانشگاه دوک
- لامیه خالدی، مرکز ملی پژوهش های ملی، فرانسه
- حیدر ا. خان، دانشگاه دنور
- لوری کینگ، دانشگاه جرج تاون
- تاماس کوهن، دانشگاه سیمون فریزر
- احمت ت. کورو، دانشگاه ایالتی، سن دیه گو
- ژان لمبرت، مرکز پژوهش های خاورمیانه و شرق مدیترانه، پاریس
- میریام لووی، کالج نیوجرسی
- مجتبی مهدوی، دانشگاه آلبرتا، کانادا
- الهام منیع، دانشگاه زوریخ
- حمید ماوانی، مرکز مطالعات اسلامی بیان کلرمانت
- آن منه لی، دانشگاه ترنت
- برینکلی مسیک، دانشگاه کلمبیا
- فلاگ میلر، دانشگاه کالیفرنیا، دیویس
- تیموتی میچل، دانشگاه کلمبیا
- انی مونتیگنی، موزه ملی تاریخ طبیعی، پاریس
- نورما کلر موروزی، دانشگاه ایلی نوی، شیکاگو
- مهدی نوربخش، دانشگاه هریسبرگ
- میثاق پارسا، کالج دارتموت
- ویجی پراساد، کالج ترینیتی
- بابک رحیمی، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیه گو
- احمد صدری، کالج لیک فارست
- محمود صدری دانشگاه زنان تگزاس
- محمد سهیمی، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
- کریستا سالاماندرا، دانشگاه شهری نیویورک
- اصیل صاولح، دانشگاه فوردهم
- جیلیان شودلر، دانشگاه شهری نیویورک
- ماری کلود سیمون سنل، مرکز ملی پژوهش های علمیف فرانسه
- امیلیو اسپادولا، دانشگاه کلگیت
- گایاتری چاکراوورتی اسپیواک، دانشگاه کلمبیا
- رومن استادنیکی، دانشگاه تورز
- لوسین تامینیان، پژوهشگر مستقل، عمان
- مهدی تورج، کینگز کالج، دانشگاه وسترن
- پیمان وهابزاده، دانشگاه ویکتوریا، کانادا
- رابرت ویتالیس، دانشگاه پنسیلوانیا
- جانت واتسون، دانشگاه لیدز
- جان ویلیس، دانشگاه کلرادو
- جسیکا وایگار، دانشگاه نورت وسترن
- استیسی فیلبریک یداو، کالج هوبارت و ویلیام اسمیت
