لاله ها آینه ی خون سیاووشانند
آن فرو ریخته گل های پریشان در باد...
۱۸ تیر «روز ملی ادبیات کودک» در ایران و بزرگداشت عباس یمینی شریف در یکصدمین زادروز او بود. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و شورای کتاب کودک مراسمی بر پا داشتند.
یک صد سال پیش مردی در محله پامنار تهران چشم به دنیا گشود که با کوشش خود دنیای ویژه ای برای کودکان ایران پایه گذاری نمود. در آن زمان کودکان صرفاً آدمهای کوچکی بودند که می بایست هر چه زودتر بزرگ شوند و باری از دوش پدر و مادر خود بردارند. صرف وقت و هزینه برای آنان تنها برای تسریع و تسهیل این گذار پذیرفتنی بود و بیش از آن اتلاف. خوراک و لباس و سرگرمی و علایق ویژه کودک معنا نداشت. حتی رضایت به سواد آموزی و مدرسه کودکان در بسیاری موارد به زور و تهدید از پدران آنها گرفته می شد. شعر و داستان و موسیقی برای بچه ها همان بود که سینه به سینه از نسل ها پیش مانده بود و در قصه های زمان خواب یا در بازی های بچه ها خوانده می شد.
دلسوزانی چون یحیی دولت آبادی و جبار باغچه بان از معدود کسانی بودند که ضمن تلاش خود برای آموزش به کودکان، از فرط کمبود مطالب ساده، برای بچه ها مطالبی خواندنی نوشتند. اما هنوز کسی نوشتن و سرودن شعر برای بچه‌ها را پیگیرانه پیشه خود نکرده بود.
اشعار یمینی شریف برای بچه ها که سرودنشان از سال های ۱۳۱۶شروع شد معلمین و مدرسین او را در دانشسرای مقدماتی و عالی شگفت زده نمود. آنها که برای تربیت آموزگار می کوشیدند، درد کودکان را بهتر درک می کردند و یمینی شریف را به علاقه ای که داشت می شوراندند. یکی از آنان، ابراهیم بنی احمد، مردی که خود برای بهتر کردن دنیای بچه ها بسیار کوشید، یمینی شریف را با خود همراه نمود و آنها مجله ای را پایه گذاری کردند به نام بازی کودکان که دنیای بچه ها را متحول کرد. در همان مجله بود که اشعار جاویدان یمینی شریف برای اولین بار در سال ۱۳۲۳به چاپ رسید:
ما گلهای خندانیم فرزندان ایرانیم
ایران پاک خود را مانند جان می دانیم
ما باید دانا باشیم هشیار و بینا باشیم
از بهر حفظ ایران باید توانا باشیم
آباد باش ای ایران آزاد باش ای ایران
از ما فرزندان خود دلشاد باش ای ایران
یمینی شریف با سرودن چند هزار بیت شعر برای کودکان، ذخیره گرانبهائی برای پیدایش ادبیات کودکان ایجاد نمود و راه را برای رهروان ادبیات کودک گشود. اشعار او نه تنها کودکان را به طبیعت و خانواده و کشور خود علاقه مند می نمود و میل به بهبود و سازندگی را در آنان شعله ور می ساخت، بلکه احترام به دنیای کودک و نیازها و آرزوها ی او را در جامعه تثبیت می نمود.
خدمت عباس یمینی شریف با مدیریت مجله «دانش آموز» و سازمان جوانان شیرو خورشید سرخ و انتشار «کیهان بچه ها» و انتشار بیش از سی کتاب شعر و داستان ادامه یافت. او در تاسیس شورای کتاب کودک شرکت جست و مدارس و باشگاه و انتشارات «روش نو» را به وجود اورد و اندیشه ها و راهکارهای نوینی را در آموزش و پرورش کودکان ارائه داد.
او شاعر درختکاری، سخنگوی یار مهربان و منادی مهر به ایران بود. اندکی پیش از مرگ، آن زمان که تنها عشق و عرفان انگیزه بیان و نگارش است، برای حک بر سنگ مزار خویش نوشت:
من نغمه سرای کودکانم شادست ز مهرشان روانم
عباس یمینی شریفم گیرید ز کودکان نشانم
